خسته ای اما صبور همچو عمه...

زخم خورده ای اما صبور همچو عمه...

شکسته ای اما صبور همچو عمه...

گشنه ای اما صبور همچو عمه...

تشنه ای اما صبور همچو عمه...

دل شکسته ای اما صبور همچو عمه...

یتیمی اما صبور همچو عمه...

مظلومی اما صبور همچو عمه...

تو همان عمه ی ساداتی و تو همان سیلی خورده ی کوچه ای اما صبور همچو مادر...

تو کوچکی اما بزرگ , تو حجت زینبی بر مردم ...

تو نشان تمام عاشوراییانی در برابر تمام جور زمان...

تو خود سبب شفاعت بی بی دو عالمی...

تو رقیه بنت الحسینی...